دست هایت معجزه میکند...

امشب پدرم سهم مادرش بود و من سهم مادرم.آخرین باری که شب پیش مادرم خوابیدم یادم نیست.قبل تر از اینکه خواهرم تبدیل به نطفه شود،تبدیل به زندگی شود.دستهای مادر همیشه معجزه میکند و من ،دریافت کننده ضعیفی بودم برای معجزه هایش.همیشه وقتی دلم تنگ میشد،وقتی دلم میگرفت،وقتی یک بلایی سر دلم میامد دستهای مادرم را روی قلبم میگزاشتم.انگار ضربان قلبم را تنظیم میکرد.امشب وقتی دستهایش را روی قلبم گذاشتم حس کردم یک چهارگوش خیلی بزرگ با گوشه های گرد دور قلبم بوجود آمد ،بزرگ و بزرگ تر شد.من اینطور حسش کردم.صدای باز شدن دریچه های قلبم را حس کردم.

هر دستی معجزه نمیکند!دستهای پدر بزرگم شامل دستهایی میشود که برایم معجزه میکند و من چون دریافت کننده ی ضعیفی هستم فقط دو بار حسش کردم.اولین بار وقتی بود که رو صندلیه پارک دوتایی نشستیم و بی توجه به نگاه های اطرافیان که گویا گرفتن دست یه جنس مخالف جوان برای آنها قابل درک تر از گرفتن دست یه پدر بزرگ 90 ساله توسط نوه ی خودش بود.با اینکه چشم هایش نمیدید ولی سنگینیه نگاه ها را خوب حس میکرد.همین نگاه ها من را جری تر میکرد که علاوه بر دست ،آغوشش را هم تصاحب کنم.دست ها معجزه میکنند.مطمئنم آن لحظه هیچ دستی نمیتوانست مثل دستهای این مرد90 ساله من را تغییر دهد...