پایین خانه!

 

همیشه دلم میخاست مکانی داشته باشم دنج و خلوت تا هر وقت از آدمها و سر و صدایشان خسته شدم و دنیایشان برایم تکراری شد به آنجا پناه ببرمو و به قولی سرم در گریبان خودم باشد  با تنهایی خودم خوش باشم.بالاخره بعد از تلاش ها و آمد و شد و کاغذبازی های غیر اداری،والده موافقت کرد که پایین خانه را در اختیارم بگذارد.البته به شرطها و شروطه ها!تاکید کردند که حق تداری بیش از سه ساعت آنجا باشی.همینجوری صدایت را نمیشنویم وای به وقتی که نقل مکان کنی.لابد باید سال به سال با ایمیل و نامه جویای حال شویم!

حتی اجازه تغییر دکوراسیون هم نداد!لابد میترسید آنجا زیادی باب میلم شود دل کندن برایم سخت باشد.

شما هم یک وقت هوا ورتان ندارد که پایین خانه یک اتاق رویایی و کلاسیک است که هر جوان آس و پاسی را سر ذوق میآورد.اتفاقا خیلی هم زشت و به هم ریخته است.ولی هر چه که هست الآن جزو داشته ها و فرصت های من به شمار میرود،بنابراین خیلی هم دوستش دارم.حتی با وجود حشرات و آت و آشغال هایی که دارد.حتی آن دو قفسه کتابی که حتی 10% کتابهایش را هم خودم نخریده ام.حتی آن فرش قرمز طرح قدیمش را هم دوست دارم.

به هر طرفش که نگاه میکنی دیوار است.سقفش کوتاه است و با نور مهتابی سفید بلند تر به نظر میآید.اگر پای آبرو در میان نبود عکسش را برایتان میگذاشتم.

تازه یک میز زرد مربعی شکل هم دارم.با رومیزی سنتی!من سالهای لذت بخش کنکورم را مدیون همین اتاق و همین میز دوس داشتنی و همان مهتابی سفید رنگ هستم.حتی به توصیه یکی از اساتیدم و به رسم انسان های فرهیخته یک کره زمین هم روی آن گذاشته ام! هروقت دلم میگیرد کره را در دستانم میگیرم و میچرخانم.آنقدر میچرخانم که اهل زمین و آسمان از شدت سرگیجه به تهوع بیوفتند.آنوقت با خیال راحت به امواج در تلاطم اقیانوسش نگاه میکنم و سونامی...!سونامی همه اهل خشکی را میبلعد،حتی من را.آنوقت همه مشکلات و دلتنگی ها تمام میشود!به همین راحتی!با کمترین امکانات!

+تابستان های گرم، هوای پایین خانه سرد و خنک است.اصلا تابستان فصل مخصوص پایین خانه است!

این هم یه عکس بسته با کیفیت فول اچ دیاز فضای میز در ایام امتحانات