خواهر خوبم

خواهرم یه سری اخلاقای خاص داره.وابستگیش یه مقدار با همسن و سالاش متفاوته .قضیه ازین قراره که یه سال پیش بابا برای خواهرم چنتا جوجه بلدرچین خرید.مریم  هر روز به جوجه ها غذا میداد و باهاشون بازی میکرد.خیلی وقتا ساعت ها مینشست باهاشون حرف میزد.یه روز در انباری باز مونده بود و گربه اومد و همه بلدرچینارو کشت.بابام حواسش نبود خواهرم داره گوش میده.داشت تعریف میکرد که گربه چطور با نامردی قفس بلدرچینارو پر از خون کرده!دیگه ازون به بعد خواهرم کارش شد گریه.هروقت یادش میوفتاد گریه میکرد.چند ماه پیش دوباره یاد پرنده هاش افتاده بود.(شب قدر بود،تو مسجد بودیم)یهو دیدم مریم همینجوریییی داره گریه میکنه.فکر کردم  فضارو درک کرده  و گریه میکنه.ازش پرسیدم چرا؟گفت آبجی حیوونا وقتی میمیرن کجا میرن؟

گفتم میرن بهشت!گفت مطمئنی؟؟گفتم آره همشون میرن بهشت ،پرنده های تو هم رفتن بهشت

خیالش راحت شد!!!

دیروز وقتی از کاراموزی  اومدم با خواهرم تنها بودیم.یکم غذا پختیمو حرف زدیم(بیشتر اون حرف زد.خیلی حرف زدنو دوس داره)

بهش گفتم دوس داشتی آبجی کوچیک داشته باشی یا بزرگ؟

گفت بزرگ....اصلا چرا ازینا میپرسی؟،(وقتی مستقیم از احساساتش میپرسیم طفره میره.خیلی تو بیان احساسش مغروره.)

انقد اصرار کردم بهش گفتم منو دوس داری؟

همیشه جواب میده این چه سوالیه!!!

گفتم خب چرا دوسم  داری؟چرا آبجی بزرگ دوس داری؟

گفت اون شبو یادته؟بهم گفتی حیوونا میرن بهشت؟اگه تو اون حرفو بهم نزده بودی من تا الان هر روز گریه میکردم و غصه میخوردم.

.

.

بعضی وقتا حس میکنم با یه آدم بزرگ با سایز کوچیک طرفم