Amused To Death
بدانید که جز این نیست که زندگی این دنیا بازی و سرگرمی و آرایش نمودن و فخرفروشی تان به یکدیگر و افزون طلبی از همدیگر در اموال و فرزندان است ، همانند بارانی که گیاهان ( سرسبز حاصل از ) آن کشاورزان را به شگفت آورد سپس پژمرده شود و آن را زرد بینی سپس خشک و شکسته شود و در آخرت عذابی سخت است ( برای طاغیان ) و آمرزش و خشنودی خدا ( برای مطیعان ) ، و زندگی دنیا جز متاع فریب نیست.
دنبال یه سری شعر و موزیک انگلیسی بودم که هم ریتمش زیاد تند نباشه بتونم بفهمم هم معنی جالبی داشته باشه که اینو پیدا کردم.شعراشون مثل یه داستان مرموز و بعضیاشم یه تیکه هایی از تاریخو داره.کلیپ هاشونم جالبه.خلاصه اگه دنبال تقویت زبان یا شنیدن موزیکای خوب انگلیسی میگردین گروه Pink floyd گزینه مناسبیه: )
No tears to cry no feelings left
This species has amused itself to death
+راستی تا یادم نرفته کلیک 
الکی...
دفترچه خاطرات به سبک امروزی
یادش بخیر وقتی جوون تر بودیم داشتن دفرچه خاطرات رو بورس بود.همیشه هم آخر سال که میشد یه صفحه از دفترچه رو به معلم و دوستایی که دوسشون داشتیم اختصاص میدادیم که برامون یادگاری بنویسن.
دفترچه خاطراتای اوم موقع یه مشکلی داشتن و مشکلشون این بود که احتمال سرقت اطلاعات و سرک کشیدن تو خاطرات شخصی توسط مادر محترمه و برادرهای محترم بالای n% بود. البته ما بچه هایی بودیم که به شدّت دارای حریم شخصی بودیم و حتی اگه در کمدمون باز بود هیشکی نگاه چپم بهش نمیکرد چه برسه به اینکه یه نسخه از دفترچه خاطرات و یه دسته کلید از کلیدای کمدمون دست افراد خانواده پخش باشه :|
و من برای جلوگیری از این کنجکاویه اطرافیان هیچ وقت در کمدم رو قفل نکردم و هیچ وقت تو دفترخاطراتم خاطره ننوشتم.
امّاااا امروز یه نرم افزار پیدا کردم که میتونید با اکانت خودتون واردش بشید و خاطراتتون رو همراه با عکس ثبت کنید!این برنامه امکانات دیگه ای هم داره که اگه خواستید از نمونه رایگانش استفاده کنید میتونید نسخه 4 رو نصب کنید و ازش استفاده کنید.محیط جالبی هم داره.این یه نما از محیط و اینم سایتش.
تصمیم گرفتم از همین الان خاطراتمو ثبت کنم و یه عکس قشنگ ضمیمه هرکدومشون کنم.
شبیه آدمای خوشحال...
تو این سه روز تعطیلیم 3 تا کتاب مختلف در مورد یه سری از موضوعاتی که باهاشون درگیر بودم گرفتم و خوندم.اولین کتاب،یه کتاب 60 صفحه ای کوچیک به اسم اسرار حل تمام نگرانی ها و ناراحتی ها بود که از نمایشگاه کتاب دانشگاه به قیمت 500 تومن!!!!خریدم و تو مسیر برگشت از دانشگاه تو سرویس تونستم بخونم و تمومش کنم. یه سری نصایح و جملات شعار گونه که به دل نمینشت مگر تعداد محدودی که شامل موارد زیر میشد:
-وقایع را آنطور که وجود دارند قبول کنید،چرا که قبول واقعیت اولین گام در جهت غالب شدن بر مصائب میباشد
-عمده مشکلات انسان ها از این مسئله نشات میگیرد که ارزش مسائل را اشتباه تعیین کرده و بیشتر از ارزش واقعی و حقیقی آن پرداخت کرده اند.
بقیه جملات کتاب فقط یک سری جملات دستوری بود که همه از آن اطلاع دارند و در حقیقت خواندنش چیزی به دانشم اضافه نکرد.
دومین کتاب،کتاب امپراطوری آقای حافظه از احمد سلماس زاده ;در کل کتاب مفید بود و حسابی به دردم خورد.در مورد روش های مطالعه درست و کارآمد.
آخرین کتاب اعتماد به نفس از باربارا دی آنجلیس بود که واقعا ارزش خوندن داشت.از جمله کتاب های روانشناسی انگشت شماری بود که با نگاه به واقعیت ها نوشته شده و تخیلی نبود!و تصور من رو نسبت به موضوعی که قبلا طور دیگه و اشتباه فکر میکردم تغییر داد.همه چیزی که کتاب به من یاد داداین بود که اعتماد به نفس هیچ ربطی به نتایج و دست آوردهای ما نداره!بلکه با میزان عمل و تلاش ما در حل مشکلات رابطه داره.و هر زمانی که من در تلاش برای تبدیل زندگی خودم به شرایط بهتر هستم،اعتماد به نفس وجود داره.حتی اگه این تلاش منجر به نتیجه ی دلخواه نشه.
الآن احساس آرامش میکنم چون همه تلاشم (از قبیل رفتن به مشاوره،دعا کردن،خوندن کتاب در زمینه رفع مشکل،صحبت با افراد خبره)انجام دادم تا از حال بد به حال خوب تغییر کنم.و نسبت به خودم عذاب وجدان و کم کاری نداشته باشم.
حالا هم بعد از یک ماه تنبلی تصمیم گرفتم دوباره به باشگاه برم تا از نقش یه آدم شکست خورده بیرون بیام و یک آدم فعال و خوشبین بشم.و دنیای اطرافم رو دوست داشته باشم^_^
+هروقت یهویی حالم خوب میشه، احساس میکنم یه جای کار میلنگه:|
زندگی پای
پای: تو کدوم داستان رو ترجیح میدی؟
مارتل: اونی که توش ببر است. اون داستان بهتری است.
پای: ممنون. درباره خدا هم همینطوره...
تفاوت فیلمای خارجی با فیلمای ایرانی اینه که بعضیاشون،ارزش دو یا چند بار دیدنُ دارن!بار اول باید با لذت از اول تا آخر فیلم رو ببینی و فقط از صحنه های تخیلی و جذاب و دیالوگای پخته شدش لذت ببری.بار دوم که فیلم رو تماشا کردی میبینی فیلم مثل پیاز لایه لایه شده،در واقع بار اول اصل مطلبو نفهمیدی.هر بار که نگاش میکنی یه لایه از روش برداشته میشه.فیلم هایی هستن که آدمو به فکر میبرن.تازه به نظرم نقد فیلمُ هم باید بخونی حتما.یه سری از منتقدها که ماشالا اطلاعاتشون بالاست،هر فیلمی به دستشون میرسه اولین نقدشون این هست که فیلم ماسونیسم،آتئیسم،اومانیسم،پلورالیسم و...سایر حرفای قلبمه سلمبه هست.البته این ایسم ها جزء جدانشدنیه اکثر فیلمای خارجی هستن
فیلم زندگی پای ،یکی از همین فیلم هایی هست که باید خیلی با دقت نگاش کرد.کاش لااقل دوبله یا زیرنویس فارسیشو داشتم که یکم بیشتر میفهمیدمش.نزدیک به 3 ساعت داشتم این فیلمو نگا کردم:| دیگه واقعا تصمیم جدی گرفتم که رو زبان انگلیسیم کار کنم.از اول تا آخر فیلم هی فیلمو عقب جلو میزدم با مترجم گوگل کلماتشو ترجمه کنم:|بار اول هم مثل این بچه های بی سواد که یه کتاب رو فقط عکساشو نگاه میکنن ،منم فقط تصویراشو نگاه میکردم و لذت میبردم
بعدشم که نقد فیلمو خوندم تازه فهمیدم اینی که من از فیلم فهمیدم کلا یه چیز دیگه بود:)) نقد فیلم