زندگی پای

پای: تو کدوم داستان رو ترجیح میدی؟

مارتل:  اونی که توش ببر است. اون داستان بهتری است.

پای: ممنون. درباره خدا هم همینطوره...

تفاوت فیلمای خارجی با فیلمای ایرانی اینه که بعضیاشون،ارزش دو یا چند بار دیدنُ دارن!بار اول باید با لذت از اول تا آخر فیلم رو ببینی و فقط از صحنه های تخیلی و جذاب و دیالوگای پخته شدش لذت ببری.بار دوم که فیلم رو تماشا کردی میبینی فیلم مثل پیاز لایه لایه شده،در واقع بار اول اصل مطلبو  نفهمیدی.هر بار که نگاش میکنی یه لایه از روش برداشته میشه.فیلم هایی هستن  که آدمو به فکر میبرن.تازه به نظرم نقد فیلمُ هم باید بخونی حتما.یه سری از منتقدها که ماشالا اطلاعاتشون بالاست،هر فیلمی به دستشون میرسه اولین نقدشون این هست که فیلم ماسونیسم،آتئیسم،اومانیسم،پلورالیسم و...سایر حرفای قلبمه سلمبه هست.البته این ایسم ها جزء جدانشدنیه اکثر فیلمای خارجی هستن

فیلم زندگی پای ،یکی از همین فیلم هایی هست که باید خیلی با دقت نگاش کرد.کاش لااقل دوبله یا زیرنویس فارسیشو داشتم که یکم بیشتر میفهمیدمش.نزدیک به 3 ساعت داشتم این فیلمو نگا کردم:| دیگه واقعا تصمیم جدی گرفتم که رو زبان انگلیسیم کار کنم.از اول تا آخر فیلم هی فیلمو عقب جلو میزدم با مترجم گوگل کلماتشو ترجمه کنم:|بار اول هم مثل این بچه های بی سواد که یه کتاب رو فقط عکساشو نگاه میکنن ،منم فقط تصویراشو نگاه میکردم  و لذت میبردم

بعدشم که نقد فیلمو خوندم تازه فهمیدم اینی که من از فیلم فهمیدم کلا یه چیز دیگه بود:))  نقد فیلم