همه ی تحصیلکرده های داغون!

یکی از همون اساتیدی که اول ترم رو با تعریف از خودشون و افتخاراتشون آغاز میکنن،از همون اساتیدی که برای جلوگیری از اتلاف وقت میگه اطلاعات دیگه از من خواستین تو نت سرچ کنید و تو هی اسمش رو جستجو میکنی و تو صفحه 30ام از گوگل نام یکی از سران قبایل یکی از ایلات قشقایی در صده اخیر رو میاره ولی اسمی از این استاد برجسته نیست!

از همون اساتیدی که میاد و کلی از توانایی ها و استعداد های خودش و اینکه چقدر به حقوق دانشجو اهمیت میده و از فلان استاد و فلان دکتر بد میگه و ادعا میکنه که باید یک استاد دانشگاه قبل از شروع ترم فایلا و سوالات درسی رو آماده کرده و تغییرات لازم رو ایجاد کرده باشه ولی وقتی به فایلها و حتی سوالات امتحانی !!!!!و حتی home workهارو نگاه میکنی میبینی از وقتی این استاد آغاز به کار تدریس کرده همین سوالا و همین پاور پوینت و همین تست هارو به دانشجو ها ارائه میداده و حتی زحمت نکشیده اشتباهات منابع تدریسش رو تصحیح کنه!

یا همون استادی که وقتی دانشجویی بلند میشه پنجره رو ببنده بهش میگه از همونجا گم شو برو بیرون که تو نظم کلاسو به هم ریختی و تمرکزم رو از دست دادم!و یا رو میکنه به 50 تا دانشجو و میگه مرضتون چیه که هی وسط تدریس از من سوال میپرسین و با اعصابم بازی میکنید!!!!!!

یا مثل اون استادی که خیلی ادعای گنده لات بودن میکنه و به دانشجوهاش روش های تقلب در کنکور کارشناسی ارشد رو یاد میده و میگه اگه تو چیزی که یاد میگیرید پول نباشه اون چیز به درد نمیخوره...

و یا اون یکی استاد که با مدرک دکترا از افسردگی داره رنج میبره....

اینا همش نشون میده دانشگاه تبدیل شده به کلکسیونی از آدم های بی اعصاب و افسرده و بی ادب که مثل ضبط صوت آموخته های کج و معوج درسیشون رو به خورد دانشجو میدن.

به شدت به این موضوع اعتقاد پیدا کردم که  کار و دانشگاه و تحصیلات بالایی که  باعث بشه اینقدر از روح خودت غافل بشی و اعصاب داغون و افسردگی و هزار جور درد و مرض دیگه برات به ارمغان بیاره بهتر که نباشه!حتی اگه حقوق ملیونی بگیری و همه استاد خطابت کنن!بهتر که یه مغازه کوچیک اجاره کنی و لبخند بزنی و لبخند بفروشی و شاد باشی و در آرامش زندگی کنی.

+